Դռնփակ, առանց հավատացյալի, լուռ ու գլխիկոր են այսօր եկեղեցիները: Խաչյալի տրտունջը մարդկանց չի հասնում, Սուրբ Հարության ավետիսը հավատավոր ժողովուրդն էկրաններից է ստանում: Չարաբաստիկ համաճարկի պատճառով եկեղեցին այսօր միայնակ է: Պետությունը մարդկանց զգուշավորություն ցուցաբերելու հորդոր է տալիս, բայց հետևանքը հավատի սասանումը կարող է լինել: Ամբողջ հոգով ու էությամբ մեղա եմ գալիս Տեր, ներղամտությունդ հայցում, որ հանդգնել եմ ասել, թե քո տանը որդուդ խաչելիության սուրբ ու անմահ պատարագին չպետք է ներկա լինենք: Սխալ եմ կարծել, քո հարկի տակ ի սրտե աղոթող հավատացյալը որևէ հիվանդությունից էլ չի վախենա: Ներիր ինձ, բացիր դռներդ, որ ներս գան մոլորյալներդ: Ընդունիր նրանցից ամեն մեկին, լսիր ու անսա նրանց քո իսկ հարկի տակ: Երիցս խոնարհվում եմ քո հրաշագործ ու ամենազոր էության առաջ: Դու ես իմ լույսն ու փրկությունը ես ումի՞ց եմ վախենում: Ի՞նչ վարակ ու ի՞նչ թագաժահր, եթե կա հավատ քո անսահման սիրո ու ողարմածության հանդեպ: Իրական պատերազմի մեջ այժմ դու ես ու առաքելական իմ սուրբ եկեղեցին: Որդիներիդ ստիպում են, որ քեզ միայնակ թողնի ու ոտքդ չգա: Դիմացիր, իմ սուրբ եկեղեցի, ես աղոթում եմ քո ամրակայության ու դարեր ի վեր մեր ազգին հովվություն անելու համար:
Սևակ ՎԱՐԴՈՒՄՅԱՆ